آشنایی با OpenStack

OpenStack چیست؟

OpenStack یک پلت فرم متن باز است که برای توسعه محیط های ابری عمومی و خصوصی استفاده می شود. این پلتفرم از چندین میکروسرویس وابسته به هم تشکیل شده است که همگی از طریق APIها با مکانیزم‌های احراز هویت مشترک مدیریت و در معرض دید قرار می‌گیرند و یک لایه IaaS برای ماشین‌های مجازی و برنامه‌های کاربردی فراهم می‌کند.

OpenStack که در ابتدا به عنوان یک زیرساخت ابری در جولای 2010 توسعه یافت، محصول تلاش مشترک بسیاری از شرکت‌ها از جمله ناسا و Rackspace بود.

هدف طراحان و توسعه دهندگان این پلتفرم ابری در آن زمان ارائه یک جایگزین باز برای بهترین ارائه دهندگان خدمات ابری بود. علاوه بر این، این پلت فرم نرم افزاری یک سیستم عامل ابری در نظر گرفته می شود که می تواند مقادیر زیادی از محاسبات، ذخیره سازی و منابع شبکه را از طریق یک مرکز داده متمرکز کنترل کند. همه اینها از طریق یک داشبورد کاربر پسند مدیریت می شود که به کاربران اجازه می دهد تا منابع را از طریق یک رابط گرافیکی ساده وب ارائه کنند، کنترل بیشتری را در اختیار کاربران قرار می دهد.

چگونه از OpenStack استفاده می شود؟

این پلتفرم نرم افزاری به دلیل پیچیدگی خود از حدود شصت جزء تشکیل شده است که به آنها سرویس نیز گفته می شود که شش مورد از آن ها اجزای اصلی هستند و حساس ترین جنبه های زیرساخت ابری را کنترل می کنند، این سرویس ها برای محاسبات، هویت، مدیریت ذخیره سازی و شبکه های ابری، از جمله مدیریت دسترسی.

OpenStack شامل یک سری دستورات معروف به اسکریپت است که در بسته ای به نام پروژه ترکیب می شوند. پروژه ها مسئول واگذاری وظایفی هستند که محیط های ابری ایجاد می کنند.

خود OpenStack منابع را مجازی سازی نمی کند. در عوض، از آنها برای ایجاد زیرساخت ابری استفاده می کند.

وقتی صحبت از مدیریت زیرساخت ابری می شود، OpenStack را می توان برای موارد زیر استفاده کرد:

ظروف

OpenStack یک پایه محکم برای ابرهای عمومی و خصوصی فراهم می کند. کانتینرها برای سرعت بخشیدن به زمان تحویل برنامه و در عین حال ساده کردن مدیریت و استقرار برنامه استفاده می شوند. بنابراین، کانتینرهایی که در OpenStack اجرا می‌شوند، می‌توانند مزایای کانتینرها را از تیم‌های فردی حتی به عملیات‌های بین‌بخشی در سراسر سازمان گسترش دهند.

مجازی سازی توابع شبکه

OpenStack می تواند برای مجازی سازی عملکردهای شبکه استفاده شود و بسیاری از ارائه دهندگان خدمات ارتباطی جهانی آن را در دستور کار قرار داده اند. OpenStack توابع کلیدی شبکه را جدا می کند تا آنها را در محیط های مختلف توزیع کند.

معماری OpenStack

OpenStack به خدماتی تقسیم شده است که به شما امکان می دهد بسته به نیاز خود کامپوننت ها را متصل و اجرا کنید. نقشه openstack یک نمای “در یک نگاه” از چشم انداز openstack به شما می دهد تا ببینید این سرویس ها کجا مناسب هستند و چگونه می توانند با هم کار کنند.

در زیر به معرفی اجمالی برخی از خدمات اصلی این پلتفرم می پردازیم:

جدید:

این سرویس برای پیاده سازی سایر خدمات و کتابخانه های مرتبط برای دسترسی به منابع محاسباتی از جمله سرورها، ماشین های مجازی و کانتینرها استفاده می شود. با توجه به تقاضای شما بسیار مقیاس پذیر است.

مانیل:

دسترسی هماهنگ به سیستم های فایل مشترک یا توزیع شده را فراهم می کند.

نوترون:

OpenStack Neutron یک پروژه شبکه SDN است که بر ارائه شبکه به عنوان سرویس (NaaS) در محیط های محاسباتی مجازی متمرکز است.

سریع:

سوئیفت یک سیستم ذخیره سازی اشیا و فایل است. به‌جای ایده قدیمی بازیابی فایل‌ها با مراجعه به آدرس دیسک، توسعه‌دهندگان می‌توانند به جای ارجاع به یک آدرس منحصربه‌فرد، به یک فایل یا بخشی از اطلاعات مراجعه کنند و به OpenStack این امکان را می‌دهد که آنها را در هر زمان بازیابی کند. در جایی ذخیره کنید. این امر توسعه یک قطعه را آسان می کند و در این صورت توسعه دهندگان نگران ظرفیت یک سیستم خارج از نرم افزار نخواهند بود.

خاکستر:

Cinder یک سرویس ذخیره سازی بلوک است که بیشتر شبیه مفهوم قدیمی دسترسی به مکان های خاص در یک درایو دیسک است. این روش سنتی دسترسی به فایل به دلیل اهمیت سرعت دسترسی به داده ها می تواند بحث برانگیز باشد.

افق:

Horizon یک پیاده‌سازی داشبورد OpenStack معمولی است که قابل توسعه است و یک رابط کاربری مبتنی بر وب برای خدمات OpenStack فراهم می‌کند. این داشبورد تنها رابط کاربری گرافیکی OpenStack است که در واقع می‌تواند اولین مؤلفه برای کاربرانی باشد که می‌خواهند OpenStack را آزمایش کنند. توسعه دهندگان می توانند از طریق API به تمام اجزای OpenStack دسترسی داشته باشند، اما این کنترل پنل امکاناتی را برای مدیران سیستم فراهم می کند تا یک دید کلی از کل سیستم ابری داشته باشند و در صورت نیاز آن را مدیریت کنند.

کیستون:

این ابزار در واقع خدمات هویتی را برای OpenStack فراهم می کند. لیستی از کاربران OpenStack همراه با دسترسی های مجاز آنها در اینجا نگهداری می شود. این سرویس ابزارهایی را برای دسترسی های متعدد فراهم می کند، به این معنی که توسعه دهندگان می توانند به راحتی دسترسی کاربر موجود را با استفاده از روش های موجود در کیستون ترسیم کنند.

نگاه کن:

وظیفه Glance ارائه یک سرویس تصویربرداری در OpenStack است. در این حالت، تصاویر به تصاویر هارد دیسک اشاره می کنند. این تصاویر می توانند به عنوان الگو در هنگام توسعه یک ماشین مجازی جدید استفاده شوند.

با تشکر از شما کاربران گرامی برای مطالعه سایر مقالات می توانید به قسمت مقالات سایت مراجعه نمایید.

The post آشنایی با OpenStack اولین بار در Server.ir | نگرش جهانی، میزبانی ایرانی.